Era unha vez galego

1.PERCIVAL

Aparece Percival quién cierra la ventana para aislarse de la calle y del mundo exterior. Estaba escuchando la radio pero la paga su casa destaca por tener varios animales disecados y bichos y también por las espadas que tiene después sale a su jardín, el de las “Outas Árbores”. Se relatan las veces que salió al jardín:

• LEONLOBISCO: se dirige a un “bosco” con un libro pero luego lo deja y le dice al mayordomo que no va a cenar en la casa. En el bosque hay árboles muy diferentes y al ser tarde aparecen los animales de la noche. Se prepara con la espada y todo para ir a caballo por el bosque y escucha el “ouvido” de una bestia. Se pregunta cómo llegó allí qué hacía y en qué momento había dejado la casa. Encuentra un claro y ve a un hombre que dice ser mitad lobo mitad león y tener esa parte del bosque en su propiedad. Percival le dice que no que el bosque es todo suyo y que no parece que sea tal criatura. De repente, se convierte en leonlobisco y Percival lucha con el hasta matarlo. Al volver le dice a su mayordomo que mató un monstruo salvaje y que debe limpiar el monte.

• A LOITA NO CHAO: apaga la radio porque no le gusta el grupo que suena. Va hacia El Bosco coge un libro de poemas y le dice a Pel, el mayordomo, que le diga las criadas que están en las ventanas que se vayan de allí puesto que se va a desnudar. Comienza a caminar durante días desnudo por el bosque que ahora tiene un aspecto diferente: cheiraba, los árboles serán asperos… llega a un chaosin hierba y ve a dos hombres, uno encima del otro. Trata de echar al opresor pero se da cuenta de que están unidos, que son la misma criatura. Se echan a él, y vuelve a casa, donde pide un baño caliente.

• O NAMORO: Va de noche al bosque, donde Pel dice que hay una fiesta en el fondo. Percival le pide un traje negro, y entrado en el bosque encuentra un chalet “marelo” dónde está la fiesta. Escucha conversaciones sobre un tal Percival que habría sido dueño del bosque. Otro dice que la leyenda apunta a que Percival aparece en tal día como ese para enamorar a una rapaza. Así es: conoce a Brasja, quién le ofrece los labios. Percival, loco, marcha por el bosque dejando a la rapaza y respondiendo “yo soy Percival” a las preguntas de Brasja.

• Las historias están ordenadas así por el autor, quien conoció a Percival y propone así la historia para advertir a los lectores qué hacer cuando lo conozcan.

2. A CANCELA

Se habla de un obrero, O. Phea, quién tiene una mujer y un hijo emigrado, y que va todos los días a trabajar por el mismo camino punto. Va en bici, de la casa a la fábrica todo el tiempo. Un día, haciendo el recorrido no encuentra el mismo muro que había allí y trata de experimentar los caminos que siguen y dan a una cancela y a bosque, al que quiere entrar. Además, trata de enviarle una carta a su hijo explicándole que el muro no estaba allí y que quiere descubrir lo que hay en el bosque en vez de ir a trabajar. Un hombre de barba larga le dice qué es de artista… el bosque resulta ser pintado, y le causa dolor. Esto ha sido causa de haber pasado tanto tiempo por los mismos caminos… la monotonía.

3. OS OLLOS DE KELMA

Ambientado en un bar, se habla de grupos de tres estudiantes sentados en una mesa y comiendo. En una de ellas, Hen (el rubio), Maong (el moreno que le dice a Hen que conoció a Kelma) y Nix (el “trapalleiro”) hablan de mujeres. Maong dice que Kelma les invito a cenar a su casa. Van a su encuentro y al de otra prostituta, Nina, en la Praza da Torre Branca. Kelma parece descuidada, con dentadura podre… hilos lleva a casa donde la estancia es negra… les propone cenar pero antes hablan y le pregunta a Maong sobre por qué siempre habla de sus ojos. Él responde diciendo que son hermosos y ella le dice que si los quiere ver que ahí los tiene. Saca los ojos de sus órbitas y les da uno a cada uno. Se quedan sorprendidos y asustados, y Nina se marcha corriendo. Después, los amigos vuelven y Nix se mete con ellos diciendo que ya sabía que lo que podía pasar con Kelma no iba a ser nada bueno.

4. O ASASINO

M. F. Saal esmaga unha mosca, e outras tantas acércanse a devorala. Todo o mundo sabe que é un asasino. De súpeto Ok entra na habitación. Venlle a lembrar que matou ao seu pai, que él e os seus amigos mataron a moita xente e que Ok era só un neno cando veu ao seu pai encima dunha morea de mortos. M. F. Saal retrocedeu, apartándose de Ok. Este dille que a “oposición” triunfou nas provincias do leste e que pronto estaría alí. Saal deixa o revólver co que o apuntaba, axeónllase e ponse a chorar. Ok érgueo e pono contra una vidrieira, dalle un golpe e Saal caeu. Abaixo, había unha multitude de xente que berraba o nome de Saal, que se achegaron a el como unha multitude de moscas.

5. NHADRON

Zabrate e Jaccrú manteñen una conversa no alto dunha torre. Jaccrú cóntalle unha historia: un día camiñaba pola rúa e atopóuse a Nhadron, unha muller moi guapa. Jaccrú dille “Miña pomba!”, e ela exclama que nunca deberá dicirlle iso.

Outro día, mentres conversan, ás seis da tarde, Jaccrú dille que “mañá non hai traballo”, que “é domingo”, e ela empeza a berrar: “É sábado! É sábado!”. Jaccrú nunca a vía os sábados porque ela llo tiña prohibido.

Un día, el decide ir ata a súa casa (xa se casara con ela) e descubriu que os seus ollos e cabelo eran negros (en vez de grises e loiro). Un despertador vermelo comeza a soar ás seis e media, e Nhadron comeza a minguar e transfórmase en corvo.

6. LORELAI

Unha xoven vai en automóbil ata un hotel, chamado ABA UPSEIG. Entra para facerlle unhas preguntas á dona: “non e certo que a vila tivera rei até hai pouco?”. Ela responde que ata había tres anos reinara a princesa Lorelai. A princesa era fea e grosa, pero tiña o sorriso máis fermoso da vila. Cando era nena non se daba conta, pero cando se fixo muller sufriu e decidiu mandar construír unha torre e encerrarse nela. Aba preguntóulle cando ía a saír dalí e ela respondeulle: “cando un home mo pida, para levarme con el”. Varios príncipes foron, pero fuxiron en canto a viron. Un día, un home foi ata o hotel para preguntar pola princesa, e levouna con el. Iso ocorrera hai tres anos.

A muller xoven explícalle a Aba que aquel home era o Dr. Fael, que a levara con el para tratala e convertela nun ser normal e fermoso. Despois, casaron. Aba pregunta por que non voltou á vila, e a xoven responde que non a recoñecerían. Aba di que hai unha maneira: o seu sorriso único.

Un auto para no hotel e un home entra. Os dous viaxeiros volven a presentarse: son Lorelai e o Dr. Fael. Ao mes seguinte, son raíña e rei.

7. O VERDUGO

Eikof é unha vila na que se realizaban todas as execucións das condenas a morte do Estado. Había bastante tempo que xa non se realizaban. Algúns discutían que o Dictador agora era máis benevolente; outros que as execucións se levaban a cabo noutros lugares do Estado…

Nun curruncho da vila, o verdugo e outros homes discutían. Este dicía que se o Dictador cambiase a localidade das execucións, el aínda non fora despedido… O verdugo era un home groso e tiña unhas mans que lle suaban, pero que eran admiradas por todo o pobo. Nestas, recibiu un telegrama: “Estea vostede preparado prá execución”.

Finalmente, o día chegou, e varios funcionarios entraron na vila en coches. Un deles leu unha carta do Dictador: decretaba a extición da pena de morte, e para borrar o “vestixio de erros anteriores”, mandou matar ao verdugo.

O pobo berraba de pracer mentres penduraba da corda.

8. GRIEIH

Grieih: grilo

Rasgulkje: escornabois

Paxaro ataca a Rasgulkje. Grieih cúrao segregándolle un líquido.

Mantis ataca a Grieih. Rasgulkje mata á mantis pero Grieih morre :(

9. O CRIME DO CHALET VERMELLO

Pete-Iau dirixíase á casa da Dra. Ano Jhosco para felicitala polo derradeiro libro que escribira. Ía pola “Avenida das Ulmeiras”, na que había unha aceira con cadrados brancos e negros (coma un taboleiro de xadrez). Polo camiño encontrouse a varias persoas, que lle recomendaban non ir á súa casa…

Chegou ata un chalet vermello, o único chalet da zona. Pete-Iau chamou á porta e un home deixouno entrar. Casa chea de cousas de científica. Coñeceu á muller e falaron sobre o libro. Despois, Ano Jhosco díxolle que era cruel ao lle dicir que o núcleo da súa teoría estaba no aire e enfadouse. Ela choraba, mandou pechar a porta, e obligou a Pete-Iau a facela “gozar” aínda sabendo que era “feia”, “un monstro”. Ata se pintaba de azul.

Ambos peleáronse, e Pete-Iau matouna. Despois, chamou á policía por un teléfono.

10. MANTIS RELIGIOSA

O Dr. Orl fala na súa casa chea de terrarios de insectos coa súa sobriña Els Bri. O tío cóntalle a historia dunha mantis religiosa (barbantesa). Primeiro ensínalle unha mantis nunha caixa: está en posición de orar, bótalle unha araña dentro, e en pouco tempo mátaa e cómea. Despois, mete un macho cunha femia, e comezan a aparearse. Como o proceso levaba sete horas, o Dr. Orl saca outra parella, que tras finalizar o acto, a femia devora ao macho.

Logo fóronse para o despacho, e Bei -o criado- cóntalle a historia á rapaza: cando este foi ao terrado un día a limpar, aparecéuselle unha muller que actuaba como unha mantis, “tremeu e braceou un xesto horríblel”, “veña fungar como unha cobra…” O criado fuxiu e contárallo ao Dr. Orl. Este chamou ao psiquiatra L. Boyt, e os seus compañeiros levárona a un manicomio.

O doutor recibiu despois unha carta de L. Boyt, que intentaba descifrar o caso.

11. O TEMPLO

Rij vai ao templo porque recibe un aviso dos cinco sacerdotes que alí había. Na penumbra, só se podían ver entre eles os máis próximos. Como a Rij non lle respondían, enfádase e roza sen querer un interruptor e acende a iluminación do Deus, que era “unha enorme mao de mármore, cos dedos moi abertos e un sacerdote por cada un dos dedos”. Despois Rij riuse e marchou. (wtf sinceramente)

12. PHILOCTETES

Nokao, contista, recibe unha carta de Philoctetes: preso político que fora encerrado por ser un revolucionario con 18 anos, e que na actualidade tiña 50. Cando solicitou unha entrevista co director, mandoulle unha cadeira á cabeza, e ao tentar escapar, o director preme un botón e péchase unha porta… esmagándolle un pé a Philoctetes. Despois, zorrégalle un golpe.

Desperta no calabozo de castigo, e tras varios días sen luz sequera, o pé fedía. O médico mandou que fora á enfermaría. O doutor cortáralle o pé e doulle un libro -o de Nokao-. Despois de tanto tempo sen ler, o preso leu emocionado e sentiuse feliz.

Na carta agradécelle que grazas a Nokao, puido saír do cárcere.

13. TRÍAFO E O VENTO

Anceps: protagonista.

Tríafo: protagonista da historia que escribe no pavillón.

Fratu: notario de Tríafo que lle revela o seu pasado e a súa irmá.

Anceps escríbelle unha carta a Teu para dicirlle que ao final non se vai casar con ela.

14. O DIQUE DE AREA

Lao Rismy: xefe da nación de Nijmenk que é invadida polos invasores do Leste.