Eduardo Pondal e Curros Enríquez: Dous Grandes da Literatura Galega

Eduardo Pondal: Biografía

Eduardo Pondal naceu en Ponteceso en 1835. Estudou bacharelato en Santiago de Compostela, onde participou no Banquete de Conxo (1856). Licenciouse en Medicina, exerceu brevemente en Ferrol e volveu á Coruña para dedicarse á literatura. Participou en sociedades literarias como a Cova Céltica, usando o pseudónimo O Bardo.

Obra Literaria de Pondal

Queixumes dos pinos (1886)

Presenta a Pondal como un poeta-sacerdote celta que lembra o pasado glorioso de Galicia. O celtismo e a paisaxe son centrais na obra. A edición definitiva inclúe poemas como Os pinos.

Os Eoas (2005)

Poema épico sobre o descubrimento de América, destacando a participación galega. Dignifica a cultura e a lingua galegas, inspirado en Os Lusíadas de Camões.

Outras Obras

• Rumores de los pinos
• Álbum de la Caridad
• A campana de Anllóns (1862)

Celtismo e Bardismo en Pondal

Pondal constrúe un universo mítico baseado no pasado celta e nun futuro glorioso. Crea heroes e usa mitos, coa figura do bardo como profeta con características sobrenaturais.

Defensa da Lingua

Pondal defendeu a lingua galega como elemento fundamental da identidade. Depurou a lingua coloquial, engadindo cultismos e evitando castelanismos. A súa frase resume o seu labor: "Destesme unha lingua de ferro, devólvoos unha de ouro".

Análise de Queixumes dos pinos

• Paso ao monolingüismo en galego.
• Estrutura pechada, comezando e rematando co canto dun bergantiñán.
• Poemas sen título, como un texto único.
• Temas: o bardo, a defensa da lingua e a paisaxe.

Análise de Os Eoas

Poema épico que reflicte o pensamento do provincialismo e consolida o galego como lingua literaria.

Curros Enríquez: Biografía

Curros Enríquez (Celanova, 1851 - A Habana, 1908), coñecido como O rebelde, é un dos poetas máis populares do Rexurdimento. Abandonou a casa paterna aos 15 anos, estudou en Madrid e traballou como xornalista. En 1877 gañou un certame en Ourense, consolidando a súa fama con Aires da miña terra (1880).

Obra de Curros Enríquez

Aires da miña terra (1880)

Obra de denuncia social e agrarista. Critica a inxustiza social, a Igrexa e a Administración. Aborda tamén a poesía intimista, aínda que a considera egoísta.

O divino sainete (1888)

Inspirado na Divina Comedia de Dante, é unha sátira anticlerical e progresista. Critica os inimigos da liberdade a través dunha viaxe en tren.

En 1894, Curros emigrou a Cuba, onde realizou un importante labor xornalístico e promoveu a creación da Academia Galega. Foi laureado na Coruña en 1904 e morreu na Habana en 1908.