Antropoloxía Cristiá e o Fenómeno Relixioso

Antropoloxía Cristiá

A antropoloxía é o estudo sobre o ser humano. É o intento de resposta á pregunta sobre o home. Como dí o Salmo 8, “Que é o home? Hai distintos tipos de antropoloxía: social, cultural, filosófica, teolóxica… Distintas abordaxes sobre o fenómeno humano. A Antropoloxía cristiá, será entón, a reflexión sobre o ser humano, sobre a humanidade, feita dende os postulados da fe. É dicir, a visión cristiá do home. O ser humano, dende esta perspectiva é considerado como creación de Deus á súa imaxe e semellanza. Unha unidade de alma corpo. Ao ser imaxe divina goza de absoluta dignidade. Hai uns dereitos inalienables que forman parte da propia natureza humana, e por iso irrenunciables. Característica da visión cristiá do ser humano é o binomio liberdade-igualdade. Destacamos tres dimensión básicas no ser humano: Dimensión física, é a relación do ser humano co medio natural, Dimensión social, é a relación do home cos seus iguais, a interacción humana, Dimensión transcendente, relación do home coa divinidade, co mundo espiritual. Máis polo miúdo podemos falar amén da dimensión cognitiva: aquela capacidade de entender, de coñecer o mundo…; a dimensión estética, capacidade humana de desfrutar do belo, dimensión ética, aquela pola que o ser humano é capaz de reflexionar sobre a bondade o maldade e actos/actitude en orde á realización plenamente humana. Dimensión emocional, o humano é capaz de sentir, e ademais de expresar o sentido… Dimensión comunicativa, o humano é capaz de intercambiar mensaxes cos seus semellantes. Dimensión transcendente: dimensión relixiosa. Ser humano: intelixente e libre. O ser humano ten moitas definicións en función, moitas veces, do que se queira subliñar; a persoa é fin en si mesma e nunca poderá ser tratada como medio … Non podemos utilizar ás persoas como meros obxectos para conseguir algo. O home é, como temos dito, intelixente e libre e, por iso, podemos falar del como animal ético. A persoa humana é social por natureza, e dicir, leva inscrito no seu ADN a sociabilidade. Non podemos falar de ser humano senón é entendido como ser social. A persoa é entendida, tamén, como animal cultural por natureza, e dicir, leva inscrito no seu propio ADN a culturalidade, é dicir, a capacidade de construír universos simbólico de interpretación da realidade e de expresión da mesma.

O ser humano

O ser humano é entendido como “homo habilis”, capaz de facer de cousas …. Capaz de transformar e modificar o seu contorno. O ser humano é capaz de habitabilidade inespecífica, pode vivir en calquera latitude do planeta. O ser humano é o único animal de pensarse a si mesmo, de ter autoconciencia. Somos capaces de facernos a nos mesmos obxecto da nosa propia reflexión. O home, como calquera outro animal, ten instintos, sen embargo, en función da culturalidade é capaz de coñecelos e moldealos. Outra perspectiva que non debemos esquecer é a capacidade do ser humano de anticipar as accións, saber que fins se propoñen e poder aplicar os procesos para conseguilos. Estas e outras características non son excluíntes, senón complementarias. Natureza, cultura, liberdade, sociabilidade son condicións ou elementos que temos que ver en relación uns con outros, non como departamentos estanco; por outra banda, e anque parece obvio, sinalar que o ser humano independentemente da súa etnia, lugar de nacemento, de residencia, de idioma, a inclinación cultural ou sexual é radicalmente igual. Non hai diferenzas constitutivas no ser humano. A diversidade cultural é rica, e hai que potenciala. A antropoloxía cristiá recolle todas as visións positivas do ser humano, potenciando a igualdade radical en dereitos, a liberdade en todos os ámbitos da existencia, a solidaridade como lei motiv da construción social da realidade e aportando unha dimensión transcendente, de explicación global e comprensión integral da realidade baseada no mais xenuíno eixo da experiencia relixiosa cristiá

O Fenómeno Relixioso

O feito relixioso é unha parte da historia humana e acompáñaa en todas as súas etapas; como tal, ten unha orixe no pasado e unha gran transcendencia ao longo do tempo. Desde os indicios da vida humana existen indicios de actividade relixiosa; Prehistoria: a vida do home primitivo está chea de signos de actividade relixiosa: pinturas rupestres, enterramentos rituais, cerimonisas da fertilidade… HOXE PERVIVE O ANIMISMO, O POLITEISMO, O MONOTEÍSMO… Fai máis de 5000 anos empeza esta historia:

a. Os pobos nómadas, teñen sociedas dinámicas e relixións histórico-proféticas: judaísmo, cristianismo, islam, baseadas nos porovesos de búsqueda e transformación non só persoal senón tamén social e colectiva

b. os pobos sedentarios teñen sociedades estáticas relixións místicas, hinduísmo, budismo…baseadas m´sis na espiritualidade interna

O FENÓMENO RLIXIOSO É PLURIFORME: UN ÚNICO FEITO, PERO EXPRESADO DE DIFERENTES MANEIRAS. Toda relixión ten que ter: deuses/seres humanos e mediacións entrambos. A RELIXIÓN É A BUSQUEDA ACTvCA DAQUELAS respostas ás PREGUNTAS BÁSICAS QUE SE FAI O SER HUMANO, de tódolos tmpos¡, culturas e condicións… QUEN SOU, DE ONDE VEÑO, A ONDE VOU, QUE SENTIDO TEN A VIDA, AI VIDA MÁIS ALA DA MORE… E ESTA RSPOSTA A VAI DAR CONTANDO CUN ELEMENTOS TRASCENTENTE. A DIVINIDADE, EMPREGA A RAZON, PERO NON SÓ!!! 2 HA UNHA PLURALIDADE ENORMEME RICA DE EXPRESIÓNS RELIXIOSAS: MITOS, RITOS, CRENZAS, ARTE, FILOSFÍA, TEOLOXÍA…ÉTICA… AS EXPRESIÓNS RELIXIOSA SON AS MEDIACIÓNS ENTRE O SER HUMANOS E OS DEUSES!!! SON MANIFESTACIÓNS OBXECTICVAS DO FEITO RELIXIOSO. SE DENOMINAN HIEROFANÍAS, MANIFESTACIÓNS DO SAGRADO. O SAGRADO É ONDE SE MANIFESTA O MISTERIO, DEUS. HAI EXPRESIÓNS VERBAIS, CULTICAS, ARTISICAS, ETICAS

A REVELACIÓN DE DEUS "Por amor, Deus revelouse e entregouse ao home. Deste xeito dá unha resposta definitiva e sobreabundante ás cuestións que o home se expón sobre o sentido e a finalidade da súa vida. Deus revelouse ao home comunicándolle gradualmente o seu propio Misterio mediante obras e palabras. Máis aló do testemuño que Deus dá de si mesmo nas cousas creadas, manifestouse aos nosos primeiros pais. Faloulles e, despois da caída, prometeulles a salvación (cf. Gn 3,15), e ofreceulles a súa alianza. Deus selou con Noé unha alianza eterna entre El e todos os seres viventes (cf. Gn 9,16). Esta alianza durará tanto como dure o mundo. Deus elixiu a Abraham e selou unha alianza con el e a súa descendencia. Del formou ao seu pobo, ao que revelou a súa lei por medio de Moisés. Preparouno polos profetas para acoller a salvación destinada a toda a humanidade. Deus revelouse plenamente enviando ao seu propio Fillo, en quen estableceu a súa alianza para sempre. O Fillo é a Palabra definitiva do Pai, de maneira que non haberá xa outra Revelación despois del."