Literatura gallega

ORIXE : A cantiga de amigo é un xenero poetico de orixe autoctona con caracteristicas tematicas e formais que proceden da tradicion popular galega. Na cantiga de amigo únense os elementos propios da lirica popular(protagonismo da muller, importancia natureza , estrofas de dous versos con refran paralelismo) coas achegas a lirica culta provenzal. Responde ao modelo da cancion de amor feminina ( cantigas de amigo , kharchas mozarabes e villancio). DEFINICION : é unha composicion poetica posta na boca dunha muller namorada que fala consigo mismo ou con amigas,irmas , nai ou elementos da natureza  para comunicarlle os seus sentimentos amorosos. O motivo mais frecuente e a ausencia do seu amado ou algunh contrariedade na sua relacion con el. Marcadores xenéricos : Voz poetica , fala unha muller a pesar de escribilas un homes. A palabra amigo , suele aparecer nos primeiros versos. Localizacion topografica breve e precisa alude a partida do namorado ou o lugar de encontro da parella. Presenza de simbolos naturais , arbores , auga cervo... para expresar sentimento amoroso. Pequenas escenas da vida cotiá . Uso de elementos repetitivos ( paralelismo , leixapren e refran). VARIEDADES DA CANTIGA DE AMIGO : atendendo a criterios tematicos e a sua localizacion establecense subxeneros: Mariñas ou barcarolas , escenario o mar e barcos que o atravesan . Bailadas ou bailias , referenza a danza . Cantigas de romaria ou santuario , referencia a unha ermida , de orize autoctona. Pastorela , nun espazo concreto a pastora e o cabaleiro que solicita de amores . Alba , separacacion dos amantes ao amancer .