Euskera literatura

Kopla zaharrak euskal literaturako altzorrik preziatuenetakoak. Erdi arotzat hartzen dituzte. 8-10 ahapalditik gorako segidetan kantatu. Normalean jai kantuak izaten dira. Lau bertso lerro lehengo bietan naturako elementu besteak nahiren bat. Bi zatien artean ez dago ageriko lotura.

Baladak kantu narratibo laburrak, europan erdi aroan finkatu eta orainarte iraun. Gertaera bat kontatzen dute, istorio laburra, eta batzutean amaieratik hasi. Askotan istorio bortitzak. Datu orokorrak ageri dira.

Esaera zaharrak Bizitzako hainbat gairi buruz herri jakinduria bildu. Sententzia laburrak, gogoratzeko errazak errima eta hitz jokoak erabili.

Sehaska-kantak haurrak lotaratzeko. giro epela eta xamurra lortzeko. Normalean erritmo motela. Sarrian onomatopeiak.

Ahozko ipuinak Ahoz kontatu. Historian garrantzia izan zuten. Supazterrean ipuinak kontatu gazteei. Hau Bitartez irakaspenak eta balio moralak, bizitzarako baliagarria zena kontatu. Horrez gain mundua azaltzeko bitartekoak.

 Euskal ahozko literatura Oroimenean oinarritu eta ahoz transmititzen da. Euskal lit. oso errotua egon da gizartean zeren idazketara berandu iritsi zen. Ahozko transmisioetan errimak, erritmoak, kantuak eta gorputz espresioak erabili (mekanismoak). Duela asko biltzen, paperean jartzen hasi baziren ere herriak memorian gorde ditu batez ere nekazari eta itsao herriek.

Ahozko literatura memoria erabili da gordetzeko eta kontalariak igorleak ziren, kontatzen zuten. Estilo propioa du (hizkera zehatzlaburra, errepikapenak,errima...   Nabarienak: Kultura testuinguru jakin batekoak, belaunaldiz-belaunaldi transmititu, teknika zaharrekin egin, anonimoa,herri memoriairen giltzarria eta testu beraren aldakien ugaritasuna(aitzaldun).